Уреаплазма U. parvum және U. urealyticum ДНҚ-ны ПТР әдісімен сапалы анықтау.    U. urealiticum және U. parvum - Ureaplasma тұқымдасына жататын микроағзалардың екі түрі, олар патогенділіктің әртүрлі деңгейіне ие. U. urealiticum зәр-жыныс мүшелерінің қабыну ауруларының дамуымен байланысты, жоғары жиіліктегі U. parvum клиникалық сау әйелдердің зәр-жыныс жолында кездеседі. Микроағзалардың осы екі түрін тек молекулалық-генетикалық зерттеу арқылы ажыратуға болады. Жұқтырылудың көзі - уреплазмалық инфекциямен ауыратын науқас немесе уреаплазманы тасымалдаушысы болып табылады. Инфекция жыныстық, тұрмыстық және тік жолмен беріледі (жұқтырылған анадан балаға жүктілік немесе босану кезінде). Жұқтырылу әрдайым ауруға әкеле бермейді, тек белгілі бір жағдайларда ғана, мысалы, иммун тапшылығы, қатар жүретін инфекциялар, жергілікті қорғаныс факторларының бұзылыстары кезінде. Инфекцияның көріністері әдетте әлсіз көрінеді, ол симптомсыз ағыммен жүруі мүмкін (көбінесе әйелдерде). Еркектерде уреаплазмалар гонококкты емес уретрит, цистит, простатит, аталық бездердің (орхиттің) және олардың қосалқыларының (эпидидимиттің) қабынуын тудырады. Уреаплазмалардың сперматозоидтарға қосылу қабілетіне байланысты инфекция ұрықтың құрамы мен сапасының бұзылуымен және бедеулікпен байланысты. Әйелдерде уреаплазмалар қынаптың (вагинит), жатыр мойнының (цервицит) қабынуын тудыруы мүмкін. Олардың жатыр (эндометритте) мен қосалқылардағы (аднекситте) қабыну өзгерістеріне қатысуы мүмкін, бұл жабысып қалулармен, жатырдан тыс жүктілікпен және бедеулікпен қауіп төндіреді. Уреаплазмалар кеш түсік тастауға, нәрестелердің құрсақішілік дамуының кешеуілдеуіне және олардың туу салмағының аз болуына ықпал етуі мүмкін.