Идиопатиялық қабыну миопатияларын дифференциалды диагностикалау үшін қолданылатын полимиозиттің клиникалық және диагностикалық белгілері болып табылатын аутоантиденелерге кешенді қан анализі. Полимиозит - бұлшықет тінінің басым зақымдануы бар жүйелі қабыну ауруы. Бұл идиопатиялық қабыну миопатиялары тобына жатады, оған дерматомиозит, ювеналды дерматомиозит, қосымшалары бар миозит және басқалар кіреді. Көбінесе клиникалық және зертханалық белгілердің ортақтығына сүйене отырып, полимиозит пен дерматомиозит біріктіріліп, бір нозология ретінде қарастырылады – полимиозит/дерматомиозит немесе жай миозит. Қабыну миопатиясының этиологиясы толығымен анық болмаса да, иммундық бұзылулар маңызды рөл атқарады деп саналады. Идиопатиялық қабыну миопатиясы бар пациенттердің қанында 50-80% жағдайда аутоантиденелер анықталуы мүмкін. Әр түрлі миопатияларда әртүрлі антиденелер анықталуы мүмкін, олар осы топтың ауруларын дифференциалды диагностикалау үшін қолданылады. Миозит кезінде анықталатын антиденелерді екі топқа бөлуге болады. 1. Миозитке тән антиденелер: антисинтетазалық антиденелер (АСА), Mi-2 (анти-Mi-2) антигеніне антиденелер және басқалар. АСА - аминоацил – тРНҚ синтетаз - ферменттерге қарсы бағытталған, амин қышқылдарының оларға сәйкес тасымалдаушы РНҚ-мен байланысуын катализдейтін аутоантиденелер тобы. Бүгінгі күні АСА миозиті кезінде ең көп кездесетіні жеті данасы анықталды, оның ішінде анти-Jo-1 (аминокилота: гистидин), анти-PL-7 (треонин) және анти-PL-12 (аланин). Анти-Jo-1 миозит жағдайларының 25-35% - ында, басқа AСA-лар - 1-5% - да кездеседі. Әдетте, бір пациентте АСА нұсқаларының біреуі ғана бар. Анти-Mi-2. Mi-2 антигеніне геликаза ДНҚ-ға ұқсас құрылымы бар Mi-2A (240 кДа) және Mi-2ß (218 КДА) екі ақуыз кіреді және, мүмкін, осы ферментке ұқсас функцияны орындайды. Анти-Mi-2 қабыну миопатиясы бар пациенттердің 8% - ында, полимиозитке қарағанда дерматомиозитте жиі кездеседі. 2. Миозитпен байланысты антиденелер. Бұл топқа overlap-синдромдары деп аталатын аутоантиденелер кіреді, көбінесе миозит пен жүйелік склеродерманың үйлесімі кезінде. Бұл топқа overlap деп аталатын синдромдарда (екі немесе одан да көп синдромдардың клиникалық белгілерін біріктіретін жағдайлар) байқалатын аутоантиденелер кіреді, көбінесе миозит пен жүйелік склеродермияның үйлесімінде. Ku антигеніне антиденелер алғаш рет полимиозит/жүйелік склеродермиясы бар Жапониядан келген пациентте табылды және біраз уақыт осы overlap-синдромының белгісі болып саналды. Кейіннен оларды жүйелі қызыл жегі (ЖҚЖ), артралгия және Рейно құбылысымен де анықтауға болатындығы белгілі болды. Pm-Scl антигеніне антиденелер полимиозит/жүйелік склеродермия синдромымен де байланысты, дегенмен дәнекер тінінің басқа жүйелік ауруларында да анықталуы мүмкін. Overlap-синдромы бар пациенттердің шамамен 50%-ында полимиозит/ жүйелік склеродермия анти-Pm-Scl (оқшауланған жүйелік склеродермиядағы 2% - бен салыстырғанда) кездеседі. Анти-Pm-Scl пациенттерінің 80% - дан астамында overlap- синдромы полимиозит/жүйелік склеродермия байқалады. Миозитке антиденелерді зерттеу басқа талдаулармен, ең алдымен бұлшықет тінін гистологиялық зерттеумен бірге жүргізіледі. Талдау нәтижесі барлық маңызды клиникалық, зертханалық және аспаптық мәліметтермен бірге бағаланады.