IgG класындағы антиденелердің авидтілігін анықтау жұқпаланудың ескіру мерзімі, ЦМВИ ағымының ұзақтығын және бастапқы жұқтыру мерзімін ықтимал анықтау туралы деректерді алу үшін қажет. Бұл жұқпаланудан кейінгі алғашқы үш-төрт айда төмен авидты антиденелердің синтезделуімен байланысты, яғни антигендерді байланыстыру күшінің әлсіздігіне ие. Содан кейін шекаралық (орташа) авидті антиденелер мен жоғары формалы антиденелер өндірісі басталады. Төменавидті антиденелер соңғы үш-төрт ай ішінде бастапқы жұқпалану мен инфекцияны көрсетеді. Орташа авидты антиденелерді анықтау төмен және жоғары авидты антиденелердің болуын көрсетеді. Авидтілігі жоғары антиденелерді анықтау зерттеу сәтіне дейін кемінде үш-төрт ай бұрын болған жұқпаланудың ескіру мерзімін көрсетеді. Жоғары авидтілігі бар антиденелер, сондай-ақ персистентті инфекцияның реактивациясы (өршуі) кезеңінде ЦМВИ белсенді нысаны жағдайында анықталады. Өмірдің алғашқы алты айында жаңа туған нәрестелерде қандағы IgG класындағы аналық антиденелерді анықтауға болатындығы маңызды, бұл кейбір жағдайларда авидность үшін осы зерттеуді жүргізуді қиындатады және орынсыз етеді. Иммундық жүйенің патологиясы, иммун тапшылығы жағдайлары, АИТВ инфекциясы бар адамдарда зерттеу нәтижесі IgG класындағы антиденелердің төмен деңгейіне байланысты күмәнді болуы мүмкін. Бұл жағдайда ЦМВИ анықтау бойынша қосымша тест жүргізу ұсынылады. Адам цитомегаловирусы (ЦМВ) герпес вирусының тұқымдасына жатады. Оның басқа өкілдері сияқты, ол өмір бойы адамда сақталуы мүмкін. Қалыпты иммунитеті бар сау адамдарда инфекция асқынусыз өтеді (және көбінесе симптомдарсыз). Алайда, ЦМВ иммун тапшылығы мен жүктілік кезінде қауіпті (бала үшін). ЦМВ әртүрлі биологиялық сұйықтықтар арқылы беріледі (сілекей, зәр, ұрық, қан). Қорғалмаған жыныстық қатынас, сүйісу, зәрмен немесе сілекеймен жанасқан кезде жұқтырылуға болады. Сонымен қатар, инфекция берілуінің "тік" жолы бар – анадан балаға (жүктілік, босану және емізу кезінде). ЦМВ кең таралған, бірақ жұқтырылу әдетте симптомсыз ағымда жүретіндіктен, жұқтырғандардың көпшілігі вирустың тасымалдаушысы екенін мүлдем білмейді де. Кейде ауру жұқпалы мононуклеозға ұқсайды: температура көтеріледі, тамақ ауырады, лимфа түйіндері үлкейеді. Болашақта ЦМВ белсенді емес күйде жасушалар ішінде сақталады. Бірақ егер ағза әлсіреген болса, онда вирус қайтадан көбейе бастайды. Жүкті әйел үшін оның бұрын ЦМВ жұқтырғанын-жұқтырылмағанын білу өте маңызды. Бұл вирустың ұрыққа және жаңа туған нәрестеге қауіптілігін анықтайды. Егер әйел бұрын жұқтырылған болса, онда балаға қауіп минималды болып келеді. Жүктілік кезінде ескі инфекция өршігуі мүмкін, бірақ, мұндай жағдайда асқынулар сирек кездеседі. Егер жүкті әйел бұрын жұқтырылмаған болса, онда жүктілік кезінде ол алғаш рет жұқтырылуы мүмкін. Ұрық/бала үшін бұл өте қауіпті. Жүкті әйелдегі алғашқы инфекция кезінде вирус жиі баланың ағзасына да енеді. Бірақ, бұл баланың ауырып қалатынын білдірмейді. Әдетте жұқтырылу симптомсыз ағыммен жүреді, бірақ шамамен 10% жағдайда ол туа біткен патологияларға әкеледі: микроцефалия, церебральды кальцификации, бөртпе, көкбауыр мен бауырдың ұлғаюы, ақыл-ойдың төмендеуі, кереңдік, тіпті өлімге де әкелуі мүмкін. Жіті цитомегаловирустық инфекция кейде жаңа туған нәрестеде пайда болады. Диагностиканың негізгі әдісі - вирустық ДНҚ-ны оның зәрінде, сілекейінде немесе қанында ПТР арқылы анықтау. Иммундық жүйенің әлсіреуі кезінде, мысалы, ЖИТС-пен ауыратын науқастар мен иммунодепрессанттарды қабылдайтын адамдар үшін (ағзаны ауыстыру кезінде) ЦМВ қаупі бар. Бұл жағдайда цитомегаловирус инфекциясы ауыр түрінде жүреді.