Сhlamydia trachomatis (хламидия трахоматис) - Chlamydia тектес грам-теріс бактериялардың төрт түрінің бірі болып табылатын облигатты жасушаішілік патоген. Chlamydia trachomatis инфекциясы жатыр мойнын, үрпі, жатыр түтіктерін, жатырды, аналық бездерді зақымдайды.  Хламидиоз - жыныстық жолмен берілетін ең көп таралған аурулардың бірі. Chlamydia trachomatis көптеген ауруларға жауап береді, соның ішінде цервицит (жатыр мойнының қабынуы), сальпингит (фаллопиялық түтіктердің қабынуы), эндометрит (жатырдың шырышты қабығының қабынуы), уретрит (уретраның қабынуы), конъюнктивит, пневмония; ерлерде - эпидидимит, простатит, Рейтер синдромы, бедеулік, тік ішектің стриктуралары. Гонореядан айырмашылығы, хламидий инфекциясы көп жағдайларда симптомсыз ағыммен жүреді. Кеш диагностика осымен байланысты, бұл патологияның асқынуына әкеледі. Сондықтан хламидиоз бедеуліктің жиі кездесетін себептерінің бірі болып табылады. Неонатальды инфекциялар (мысалы, конъюнктивит немесе пневмония) нәрестелерді босану жолдарынан өткен кезде жұқтырылумен туындайды. Босану кезінде жұқпалану ықтималдығы шамамен 50% құрайды. Chlamydia trachomatis-ке IgA антиденелері жұқпаланудан 10-15 күн өткен соң шығарылады. Олардың саны аурудың жіті кезеңінде шыңына жетеді, созылмалы фазаға ауысқан кезде ол аздап төмендейді. Тиімді терапиядан кейін А класындағы антиденелердің саны күрт төмендейді. IgA титрінің төмендеуі 3 айдан кейін басталады. Олардың титрі созылмалы процестің шиеленісуімен және қайта жұқтырылумен жоғарылайды, реконвалесценция кезінде азаяды. Беткі формалар кезінде (конъюнктивит, уретрит және т.б.) инфекция барлық кезінде шығарылады.